Antarctica

Maanden kijk je er naar uit. Dan is het eindelijk zover. Spannend! Twee weken later is het al weer voorbij. Maar wat blijft zijn de herinneringen, die zullen we wat deze trip betreft zeker veilig opslaan in onze bovenkamer. En wat een cliché; … gelukkig hebben we de foto’s nog! Er werd vooraf beweerd dat dit de mooiste reis van ons leven zou worden, en dat was zeker geen loze belofte. Van elke 10.000 mensen op aarde zet er slechts 1 daadwerkelijk ooit voet op het ongerepte zesde continent, en wij behoren nu tot die groep gelukkigen.

Allemaal bedankt voor jullie interesse, we hopen in een toekomstig blog ook weer over zoveel moois te kunnen berichten.

Groetjes en tot ….??…, Willem en Anja

Het lagere gedeelte van de Kaap waarop de vuurtoren staat.

Dit is het monument wat de scheiding der oceanen aangeeft op Kaap Hoorn. Samen vormen ze een vliegende albatros.

Kaap Hoorn.

De Drake Passage was op de weg terug wel een beetje ruwer dan op de heenweg, maar volgens de kenners stelde dit nog niet echt iets voor. Het was wel te merken ‘s avonds in het restaurant waar de helft van de passagiers ontbrak. Anja had er ook last van maar als ze bleef liggen ging het allemaal wel.

Maandagmorgen vroeg kwamen we voor Kaap Hoorn aan, het zuidelijkste puntje van het Zuid-Amerikaanse continent. Dit punt waar de Atlantische en de Stille Oceaan bijeenkomen staat bekend om zijn bijna eeuwige slechte weer en ruwe zee. Echter vandaag was het
stralend zonnig en bijna glad water. Zulke dagen zijn hier zeldzaam dus we hadden vette mazzel. Wij konden met Zodiac nr. 9 aan land gaan en via een steile trap ca. 100 meter omhoog naar de vuurtoren en het monument die de scheiding van de oceanen aanduidt.
Eenmaal boven aangekomen in onze dikke parka’s stond het water op onze rug en hebben we de jassen neergelegd en zijn in ons shirt verder gegaan. Uiteraard weer een flink aantal foto’s geschoten voor we anderhalf uur later dit stukje Chili weer afdaalden.

‘s Middags rustig verder gevaren, eerst helemaal om de kaap heen (zijn we toch echt in de Pacific geweest!) en later naar het Beagle kanaal waar we halverwege de avond voor Puerto Williams ten anker zijn gegaan. De andere morgen vroeg verder om na het
ontbijt door de Gletscher Alley te varen waarna koers werd gezet naar Ushuaia waar we al om 3 uur aankwamen. Lekker nog even het stadje ingegaan voor een souvenirtje en een bakje koffie met een taartje bij “Tante Sara” (echt waar!) op Willem’s verjaardag.

Allemaal nog bedankt voor de diverse sms-jes met felicitaties. Alleen hadden Anita en Ramona zeker niet in de gaten dat het hier 4 uur vroeger is! 🙂

Zo, het zit er bijna op, we gaan de koffer inpakken en ons voorbereiden op de terugvlucht. Donderdagmorgen om 09:55 schematijd zullen we in Dusseldorf landen met de AB 1025. Dan moeten we eerst even flink krabben naar we hebben begrepen.

Dit was het laatste berichtje vanuit het verre zuiden. Weer thuis moeten we flink aan de slag om uit alle foto’s een mooie collectie te maken en zullen we nog een laatste berichtje plaatsen.

Groetjes, Willem en Anja

Tijdens de Zodiactour in de baai bij het Vernadsky onderzoekstation. Op de achtergrond is de ijsberg helaas wat slecht te zien.

De foto in het volgende stukje is genomen tijdens de vaart in het smalle Lemaire kanaal-

Port Lockroy, Petermann en Vernadsky.

Vrijdagmorgen konden we echt eens rustig opstaan op het nog steeds driftende schip. Na het ontbijtbuffet was er in de grote salon een meeting met het expeditie-team waar werd teruggekeken op de laatste dagen en gaf men alvast een vooruitblik op wat ons nog te
wachten stond.Daarna werden de motoren gestart en voeren we door het Neumayer Channel naar de Engelse basis Port Lockroy.
Onze groep mocht als eerste in de bootjes om eerst drie kwartier op een eilandje rond te banjeren, tussen enorme walvisskeletten en uiteraard de overal in grote getale aanwezige pinguïns. Hiertussen zaten diverse Koningskormoranen,grote vogels die op afstand door hun kleur en grootte net pinguïns lijken, totdat ze ineens wegvliegen!
Met de bootjes werden we daarna overgezet op het tegenoverliggende eiland waar zich een souvenir-winkeltje annex museum bevindt.
Naast de onvermijdelijke prullaria gelukkig ook prachtige ansichtkaarten, landkaarten en boeken te koop. Vooraf had we al gelezen dat de prijsstelling hier nogal hoog lag, gezien de kleinschaligheid en de moeilijkheid om het allemaal hier te krijgen. Groot was onze verbazing hier het Nederlandse Antarctica boek te vinden waar men het aan boord al over had gehad. Splinternieuw; uitgegeven in 2010. Ook wij waren hier zeer in geïnteresseerd maar besloten het bij terugkomst in Nederland aan te schaffen in plaats van in dit “dure” winkeltje. Horen we van onze tafelgenoot dat die het boek in Nederland vlak voor de reis gekocht had voor 20,95 Euro! Blijkt het hier 13.000 km verderop omgerekend slechts 18,75 te kosten. Hadden we als zuinige Hollanders toch een vliegensvlug voordeeltje gehad! Grrrr!
De twee dames die het stationnetje in de zomerperiode bemannen werden na sluitingstijd door ons expeditie-team uitgenodigd aan boord om mee te eten in het restaurant en men bood hun ook een heerlijke warme douche die ze daar aan de wal niet hebben!
‘s Avonds laat werden ze met een Zodiac teruggebracht naar hun basis en ging het schip ankerop om weer een nachtje te drijven op ruimer water. Wij waren toen te vinden op het achterdek waar een Glühweinparty werd gehouden waarbij heerlijke zoete Kaiserschmarrn werd geserveerd. Wij hopen zachtjesaan wel dat bij thuiskomst de batterijen van onze weegschaal leeg zijn!!

Zaterdagmorgen werden we al om 6 uur wakker gemaakt door de scheepswekdienst; “Gauw aankleden en allemaal aan dek komen. We varen zo door het prachtige Lemaire Channel”. Aan beide zijden rotsen die hoger zijn dan 1000 meter. Op het smalste gedeelte is de doorvaart 520 meter breed. Helaas schijnt ook vandaag het zonnetje niet en zien we de toppen amper door de wolken, maar tochis het een fraai plaatje en worden er door iedereen tientallen foto’s genomen.

De ochtend-excursie brengt ons aan land op Petermann Island. Daar broeden 2 soorten pinguïns; Ezelspinguïns en Adeliepinguïns.
Ook zitten er Blauwoogkormoranen en Skua’s, enorme bruine vogels die als echte vuilnismannen alles wat eetbaar is tussen de guanohopen opvreten.

‘s Middags ons laatste uitstapje op Antarctica; het Oekraïnse onderzoekstation Vernadsky. Hier verrichten 13 mannen een jaar lang allerlei metingen met betrekking tot zonlicht, temperatuur, het gat in de ozonlaag e.d. Ze hebben er ook een barretje waar je voor drie Dollar een zachte wodka kunt drinken. Dames die bereid zijn om even in het openbaar hun BH uit te doen krijgen van de onderzoekers dat glaasje wodka voor niets!! Je kon er door de barakken lopen en kijken hoe ze er wonen en werken.
Daarna gingen we weer in de Zodiac voor een tourtje door de baai naast het onderzoekstation waar diverse ijsbergen waren vastgelopen en langzaam aan het smelten waren waarbij ze de meest aparte vormen aannamen. Bovenop lagen enkele robben te dutten die af en toe hun kop optilden om te zien wie daar al die herrie maakte. Tijdens de vaart terug naar het schip kwamen er net 2 walvissen tussen ons en het schip door. Iedereen natuurlijk gelijk staan en knippen met die camera’s, maar dat valt niet om op het juiste moment te drukken als je niet weet waar ze weer boven water gaan komen.

Vanaf zaterdagavond gaan we weer terug richting Zuid-Amerika, maandagmorgen worden we op de rede voor Kaap Hoorn verwacht. Als de zeegang het toelaat gaan we ook daar met de Zodiac’s aan land. En nu maar hopen dat de Drake Passage weer zo rustig is als op
de heenweg. In dat geval noemen ze het “Drake Lake”, maar er bestaat ook een “Drake Shake”!!

Groetjes, Willem en Anja

Nu hebben we het door, we kunnen slechts 1 foto per bericht plaatsen.