Antarctica

Hé, het is toch gelukt!!

Cuverville Island.

Woensdagmiddag na het middagdiner (dit is geen lunch meer te noemen) zijn we na twee uurtjes aangekomen bij Cuverville Island. Onze groep was de laatste van de vier en pas tegen zessen konden we aan wal. Op dit eiland huist een enorme kolonie ezelspinguins. We moeten van de expeditieleider minimaal 5 meter afstand houden, maar de pinguins malen daar niet om. Als ze op je af komen dan moet je blijven staan en lopen ze op 2 meter afstand voor je langs. Ze zien de mensen niet als vijand en storen zich totaal niet aan de groep bontgekleurde toeristen.

Donderdagmorgen werden we pas na 9 uur verwacht bij de bootjes voor onze eerste echte aanlanding op het Antarctische continent, bij Neko Harbour. Theoretisch kun je hiervandaan rechtstreeks naar de Zuidpool lopen, maar omdat die ca. 3000 km verderop ligt en we slechts een uurtje de tijd hadden hebben we dat maar niet gedaan. Wel kon je een heel eind de besneeuwde bergwand oplopen om aldaar beloond te worden met een fantastisch uitzicht over de baai. Om de weg terug wat vlotter te maken was er een soort rodelpaadje waardoor je op je kont naar beneden kon glijden. Deze kans liet Willem zich natuurlijk niet ontgaan en in no-time was hij beneden, een tweede plaats aantekenend qua afstand. Als hij dat geweten had, dan had hij helemaal niet geremd!

Het drijfijs wordt naarmate we zuidelijker komen steeds talrijker. Regelmatig moet de Delphin een uitwijkmanoeuvre maken om een ijsberg te ontwijken. Zo ook die middag in Paradise Bay waar we een Zodiactour gingen maken en even bij een Argentijns onderzoekstation het vasteland op konden. We voeren vlak langs gletsjers die wel 50 meter per richting zee schuiven, en waarvan er dus elk moment een stuk kan afbrokkelen. Helaas was dit vandaag niet het geval, maar het blijft allemaal reusachtig indrukwekkend.

`s Nachts gaan we niet ten anker, maar laat de bemanning het schip steeds in een ruime beschutte zeestraat gewoon drijven. Regelmatig wordt de motor even gestart om het schip in een veilige positie te brengen als ze te dicht naar de kant is gedreven, of als er een ijsberg op ons afdrijft om die dan te ontwijken. Het wordt wel schemerig, maar niet echt donker hier op de 64ste breedtegraad tijdens de Antarctische zomer.

Groetjes van Willem en Anja.

PS: dit scheepslaptopje herkent onze usb-stick niet dus de geplande foto´s kunnen wij niet plaatsen, jammer hè

Theoretisch moeten we een foto kunnen plaatsen, maar de verbinding is zo traag dat het niet eerder gelukt is. misschien deze keer beter.

by the way, dit is Anja in zuidpoolkostuum!

Half Moon Island / Melchior Islands

Maandagmiddag na King George eiland zijn we door de Bransfield Strait gevaren. Omdat zich daar op dat moment aan de zuidkant een groot aantal ijsbergen bevonden maakte het schip hiervoor een flinke omweg. Naast wat kleinere ook een paar hele grote tafelijsbergen, de grootste was wel 1,5 km breed. Het was een grappig gezicht om te zien hoe de pinguïns zich met de golven mee lieten voeren om dan snel op te staan en verder omhoog de ijsberg op te springen.

Dinsdagmorgen zijn we heel vroeg aangekomen op Half Moon Island. Hier broedt een kolonie Kinband-pinguïns, naar schatting 3000 stelletjes. De mannetjes en vrouwtjes gaan om beurten de zee in om daar hun buikje vol te eten met krill om hun kuikens te voeden. Als ze uit het water komen zijn ze mooi schoon en helder wit, maar na het slapen op hun buikje midden in de guano (bruinrode pinguïnstront!) zien ze eruit als bouwvakkers na een dag hard werken.

’s Middags stond een bezoek aan een verlaten walvisstation gepland op Deception Island. Hier zouden we hebben kunnen zwemmen in een warmwaterbron van 40-50°C op dit vulkanische eiland. Vlak voordat we daar aankwamen trok de wind stevig aan tot windkracht 9 en ondanks de beschutting van de baai werd door de kapitein besloten om uit veiligheidsoverwegingen de Zodiac’s niet uit te laten varen. Het anker wat nog niet eens op de grond lag kon direct weer binnengehaald worden en er werd vroeger dan gepland koers gezet naar Melchior Islands. Daar ’s avonds aangekomen was het weer heel rustig en konden we nog een uurtje aan dek gaan om met de verrekijker walvissen te zien spelen in het gladde water. Op Antarctica komt het dagelijks voor dat het weer van het ene op het andere moment omslaat.

Omdat we in de groep “rood” zitten waren wij de geluksvogels die de volgende morgen als eerste met de Zodiactour tussen de Melchior eilandjes een rondvaart van een klein uurtje mochten maken. Geluksvogels?; als je van vroeg opstaan houdt wel want onze groep vertrok al om zeven uur! Maar om nog maar even met de woorden van ijskapitein Heinz Aye te spreken: “slapen doe je maar weer thuis, je wilt hier toch zeker niets van missen!!”

Jullie snappen dus wel dat we het prima naar ons zin hebben, mede omdat het helemaal niet koud is in onze dikke rode Antarctica-jassen en harige bontmutsen.(natuurlijk wel nepbont!) De temperatuur buiten schommelt zo rond de 3°C. Binnen weet de kok ons steeds weer te verrassen met zijn 4-gangen menu’s. (2x daags!)

Tot zover uw reporters vanaf het Antarctisch schiereiland!! Trouwens, vanaf nu moeten we op Marinetraffic.com te vinden zijn.

Laterrrrrrrrrrrr.

Eerst even het vervolg van de Drake passage. Later op zondag ging het iets harder waaien waardoor de zee wat ruwer werd, maar ook dat de wolken grotendeels verdwenen en het overwegend zonnig werd. Willem stond voorop te kijken toen hij in het door het felle zonnetje verlichte water een zwarte bewegende schaduw vanaf de zijkant richting boeg zag gaan. Nog eens goed kijken en jawel, ….een walvis!! Gelukkig wel een slimme want toen hij zag dat hij het niet zou halen voor dat grote witte ding langs draaide hij op 15 meter afstand om en ging er weer van tussen, ons even later “groetend” met een fonteintje spuitwater uit zijn sierlijke rug. Probeer dan maar eens op het juiste moment een foto te maken. Te laat natuurlijk!

Maandagmorgen heel vroeg zijn we aangekomen bij de South Shetland eilanden. Ons schip speelt ook gelijk als taxi met de Zodiac’s ; er werden 2 mensen opgehaald die maanden hier op een basis gezeten hadden, en een eiland verder werden er 8 weggebracht die waarschijnlijk in Ushuaia opgestapt waren.

Ook wij gingen de eerste landexcursie maken. We zijn met alle Nederlanders ingedeeld in de groep “rood”. Die bestaat evenals de andere 3 groepen uit ca. 90 personen. Per uur worden de verschillende groepen met de Zodiac’s aan land gebracht. Men krijgt aldaar van de expeditieleider de bijzonderheden te horen, dwz waar de pinguins, zeeberen en zeeleeuwen zich op dat moment bevinden. Na een uurtje komt de nieuwe groep en gaan wij weer terug naar het schip.

Amper voet op het Antarctisch schiereiland gezet zien we na 100 meter al de eerste pinguin. Met onze bontgevoerde kaplaarzen stappen we over losliggende stenen en zien dat het eiland bezaaid ligt met resten (botten) van baleinwalvissen. Verderop lopen de pinguins gezellig met zijn allen bij elkaar. Af en toe loopt er een de berg op of af wat een komisch gezicht is. Armpjes wijd en waggelen maar. Ook lagen er iets verder een paar zeeleeuwen, maar dat waren nogal luie gasten, alleen slapen en af en toe luidruchtig snurken. Iets verder nog 2 zeeberen gezien, maar ook daar zat weinig beweging in.

Terug aan boord stond de lunch alweer voor ons klaar, geserveerd door de zeer vriendelijke Oekraïnse dames. Inmiddels zijn we onderweg naar het volgende eiland waar we morgen zullen aanlanden.

Groetjes uit Antarctica.

Na een lange, lange vlucht zijn we geland op Buenos Aires voor een tankstop en een bemanningswissel. Een uurtje later weer verder voor de laatste uurtjes naar Ushuaia. Daar aangekomen werden we direct naar het schip gebracht, de koffers werden rechtstreeks in onze hut afgeleverd. We konden gelijk aanschuiven voor het Mittagsessen en kennismaken met onze tafelgenoten, allemaal mannen!! Voor Anja kunnen ze niet meer stuk, want ze werd jonger ingeschat dan ze is.

Na de lunch hebben we nog wat gewandeld in Ushuaia. Zaterdagmorgen hebben we een excursie gemaakt naar Vuurland, met een prachtige fotogenieke wolkenhemel. Veel digitale plaatjes geschoten, die we helaas niet kunnen uploaden via de satelliet, die houden jullie dus nog tegoed. De geplaatste stukjes zullen dus alleen uit tekst bestaan.

Gisterenmiddag vertrokken, eerst door het Beagle Channel, die ook gelijk de grens is tussen Argentinie en Chili. Omdat we een Argentijnse loods hadden mochten we niet op het Chileense gedeelte varen, rare jongens die zuid-Amerikanen. Nu zitten we midden in de beruchte Drake Passage, die gelukkig voor ons vandaag extreem rustig is, we boffen weer.

In tegenstelling tot eerder vermeld gaan we de route langs de eilanden afleggen van noord naar zuid, dus we zijn pas later deze week op de AIS te vinden. Maandagmorgen komen we aan op King George eiland, een van de South Shetland eilandengroep.

We hebben aan boord leuke lezingen gehad met uitleg over de aanlanding en bezoek aan de pinguins. Volgens de expeditieleider zal iedereen deze reis achteraf zien als de mooiste uit zijn leven. Er wordt ons aangeraden een week lang niet te slapen om vooral maar niets te missen!!

Het eten aan boord is perfect en veel, gisteren ons eerste feestelijke diner gehad, waarbij we direct al onze mooie kleding aan konden.

We werken met een laptopje van het schip, dus we kunnen de teksten niet voorbereiden op onze eigen laptop. Hierdoor kunnen we niet elke dag een stukje plaatsen, maar we houden jullie zoveel mogelijk op de hoogte.

Groetjes aan jullie allemaal van Willem, Anja en nog 350 enthousiaste zuidpoolverkenners!!