Half Moon Island / Melchior Islands

Maandagmiddag na King George eiland zijn we door de Bransfield Strait gevaren. Omdat zich daar op dat moment aan de zuidkant een groot aantal ijsbergen bevonden maakte het schip hiervoor een flinke omweg. Naast wat kleinere ook een paar hele grote tafelijsbergen, de grootste was wel 1,5 km breed. Het was een grappig gezicht om te zien hoe de pinguïns zich met de golven mee lieten voeren om dan snel op te staan en verder omhoog de ijsberg op te springen.

Dinsdagmorgen zijn we heel vroeg aangekomen op Half Moon Island. Hier broedt een kolonie Kinband-pinguïns, naar schatting 3000 stelletjes. De mannetjes en vrouwtjes gaan om beurten de zee in om daar hun buikje vol te eten met krill om hun kuikens te voeden. Als ze uit het water komen zijn ze mooi schoon en helder wit, maar na het slapen op hun buikje midden in de guano (bruinrode pinguïnstront!) zien ze eruit als bouwvakkers na een dag hard werken.

’s Middags stond een bezoek aan een verlaten walvisstation gepland op Deception Island. Hier zouden we hebben kunnen zwemmen in een warmwaterbron van 40-50°C op dit vulkanische eiland. Vlak voordat we daar aankwamen trok de wind stevig aan tot windkracht 9 en ondanks de beschutting van de baai werd door de kapitein besloten om uit veiligheidsoverwegingen de Zodiac’s niet uit te laten varen. Het anker wat nog niet eens op de grond lag kon direct weer binnengehaald worden en er werd vroeger dan gepland koers gezet naar Melchior Islands. Daar ’s avonds aangekomen was het weer heel rustig en konden we nog een uurtje aan dek gaan om met de verrekijker walvissen te zien spelen in het gladde water. Op Antarctica komt het dagelijks voor dat het weer van het ene op het andere moment omslaat.

Omdat we in de groep “rood” zitten waren wij de geluksvogels die de volgende morgen als eerste met de Zodiactour tussen de Melchior eilandjes een rondvaart van een klein uurtje mochten maken. Geluksvogels?; als je van vroeg opstaan houdt wel want onze groep vertrok al om zeven uur! Maar om nog maar even met de woorden van ijskapitein Heinz Aye te spreken: “slapen doe je maar weer thuis, je wilt hier toch zeker niets van missen!!”

Jullie snappen dus wel dat we het prima naar ons zin hebben, mede omdat het helemaal niet koud is in onze dikke rode Antarctica-jassen en harige bontmutsen.(natuurlijk wel nepbont!) De temperatuur buiten schommelt zo rond de 3°C. Binnen weet de kok ons steeds weer te verrassen met zijn 4-gangen menu’s. (2x daags!)

Tot zover uw reporters vanaf het Antarctisch schiereiland!! Trouwens, vanaf nu moeten we op Marinetraffic.com te vinden zijn.

Laterrrrrrrrrrrr.